Om 9.05 op 19 april 2019 werd Odar Mare geboren (op Goede Vrijdag). Dit jaar een jaar later (op zondag 19 april 2020), vieren we zijn eerste verjaardag. Die lieve Odar. Die zich aankondigde, slechts drie weken na ons bod op deze magische plek. Een bod dat geaccepteerd werd. Dat moet Odar (toen nog Mythos) vanaf een wolkje fijntjes hebben gadegeslagen. Trefzeker was hij. Ondanks dat we nog niet met hem bezig waren, nestelde hij zich in mijn baarmoeder. Die kans liet hij niet lopen. Helemaal verrast was ik niet. Ik had al een ingeving gehad dat er zich wellicht een zieltje zou melden, op deze geweldige plek. Alleen zo snel? Nou ja. Het zal het lot wel wezen. En als we nu naar die kleine man kijken, dan is het allemaal zo glashelder. Dit is zijn plek. En via hem ontdekken wij niet alleen de plek, maar ook onszelf. En elkaar.
Hij is gewoon. Zichzelf. Niet meer en niet minder. Niet te kennen. Wel te (be)leven. Hij is hier. Stoepkrijtend, grasetend, vogelskijkend, daaaag kraaiend, omrollend, met zijn broer en zus stoeiend, mandarijnen etend, broek vol poepend, billen schuivend, bal gooiend, sok uittrekkend, verhalen vertellend. Hij is hier. Nu. En morgen weer.
“Tétènder!!!” (ik hoor het Obis nu al roepen).
Dank Odar Mare. Dat je ons magische plekje uitkoos om op deze mooie Aarde te landen. En dat je je niet alleen in mijn buik, maar ook in onze harten nestelde.