De vorst is uit de grond, de wind had even andere dingen te doen en de zon besloot te verschijnen. Een perfecte dag dus om een paar stappen verder te komen met de heg tussen buurman Henk en ons. Niet omdat we geen contact willen met Henk en Isabelle – onze lieve buurtjes – maar wel omdat een wilgentakken heg zo’n fijne natuurlijke, semipermeabele afscheiding is (waar je gewoon lekker nog doorheen kan kijken).
Het voorwerk was al gedaan. Mans had al wat extra palen in de grond geslagen, die konden we nu een extra klap op hun kop geven en recht zetten. Buurvrouw Fleur en Vos waren al met de kettingzaag tekeer gegaan om de wilgen te temmen langs de oprit. En Odar en ik hadden eerder al een grote bups wilgentakken verplaatst naar de heg.
Wat dan overblijft is een spelletje mikado: die tak eruit trekken die het meest vrij ligt en naar de heg verplaatsen. En dan weer de volgende, enzovoort.
Zo Zen kan een zaterdag zijn.
