Categorie: plante

Geplaatst op

Vlierbloesem siroop gaat hard

Als ik terug zoek op mijn telefoon dan blijkt: het was 7 juni dat ik een fotootje stuurde naar mijn schoonfamilie met de vraag: wat denk je dat dit is?

Vijf flessen vlierbloesem siroop. Van een klein half uurtje plukken in de boomgaard en de voortuin.

Overal staan de vlierbloesems wel.

Toen ik een tweede lading wilde maken een paar dagen geleden, was ik te laat. Nu waren ze toch echt uitgebloeid.

En dat is jammer, want met dit warme weer is er niks lekkerder dan vlierbloesem siroop, met een flinke scheut zelf gemaakte spa!

Hmm. jammie. Volgend jaar iets beter m’n best doen met het plukken!

Geplaatst op

Margrieten en kluutjes

Het is gek, de combinaties die we in ons hoofd maken. De verhalen die ontstaan. Het een heeft ogenschijnlijk niks met het ander te maken. Edoch.

Vanaf het moment dat de margrieten er staan, zijn de kluutjes er ook. Het viel me ineens op.

Margrieten heten in het Engels trouwens ‘ox eye daisy’. Toepasselijk, want koeien (en net zo goed paarden) eten margrieten op voordat ze aan het gras beginnen (van de site ‘Wildpluk Woensdag’). Ook in het Nederlands heet de margriet soms koeienoog, ossenoog of paardenoog.

Een paard staat er al lang niet meer in de inlaag. En de koeien (van Vleesboerderij Boot?) zijn er weer, maar die staan vooralsnog aan de andere kant van ons huis. Nabij de viswinkel. Of ze de margrieten in de wei al opgesnoept hebben, dat durf ik niet te zeggen.

Langs het pad richting Oosterschelde staan ze in ieder geval nog. Bijna uitgebloeid. De kleine kluutjes ondertussen bijna groot.

Gelukkig maar dat het vandaag zo hard regende dat de inlaag net op tijd weer vol water stond.

Geplaatst op

Fluitekruid: ik ga je missen!

fluitekruid

Je bent nog niet weg, maar ik zie het.

Het begin van het einde is in zicht. En dat vind ik verdrietig. Bijna uitgebloeid.

Volgens Vos stond er vorig jaar ook fluitekruid. Maar ik kan me dat helemaal niet herinneren. Dit jaar kan ik er niet omheen. Ik ruik het. Zie het. En geniet ervan.

Mijn paard Ecco krijgt het door zijn voer. En als we het onderweg tegenkomen, smikkelt de boef er lekker van.

Met Ecco door het krekengebied van Ouwerkerk (aan de overkant het Watersnoodmuseum)

Ik heb er zelf nog niks mee gedaan. Geen fluitje van zijn holle stengel gemaakt. Geen thee van gezet. Maar wel ‘ordinair’ van genoten.

Lief fluitekruid. Kom je volgend jaar weer terug? Dat zou ik leuk vinden.